Dag 42 (20 Augustus 2015): Inpakken, auto inleveren en vertrekken!!

Het inpakken verloopt heel relaxed deze ochtend, we kunnen het lekker op ons gemak doen en de kids vermaken zichzelf prima. We hebben een flinke reis voor de boeg, dus fijn om zo te kunnen starten. We rijden naar San Diego en Juul zet ons even af bij het vliegveld met de koffers. De auto moet ook nog terug maar om nou met al deze bagage in de shuttle bus te moeten…dat is niet te doen hahaha. Maar Juul is gauw terug, we checken in en mogen weer lekker luxe in de lounge wachten. We zien dat de vlucht bijna een uur vertraagd is, dus de overstap in Seattle wordt spannend. We hebben letterlijk een half uur en weten dat we moeten gaan rennen om het te halen. Gelukkig zijn de koffers al door naar Brussel en hebben we daar niet naar te kijken. We vragen ons wel af of die koffers in dat half uurtje wel in het vliegtuig terecht komen, maar we zien het wel. De eerste vlucht gaat relaxed en we redden de vlucht in Seattle door inderdaad een stuk te rennen! Op naar Londen, een lange nachtvlucht van bijna 10 uur. Cas en Saar vallen na filmpjes te hebben gekeken, gelukkig een aantal uur in slaap, maar Juul en ik doen geen oog dicht. Dan slaat de vermoeidheid wel toe! In Londen verbazen we ons over de manier van doen. Heathrow is zo groot en druk en alles verloopt super sloom. Ineens zijn we blij met de 3,5 uur overstaptijd, want die tijd hadden we gewoon ook echt nodig! Dan is het laatste stukje van de reis aan de beurt en helaas hebben we weer vertraging. De kids blijven relaxed, zo ontzettend trots hoe Cas en Saar het gedaan hebben! Op Brussel weten we dat opa Kees staat te wachten en we verlangen er naar om door de douane te gaan. Maar ja….helaas blijkt weer 1 koffer er niet te zijn. Is in Londen blijven staan en de rij bij Lost en Found is afschuwelijk lang. We moeten opa lang laten wachten, maar uiteindelijk springen Cas en Saar om 20.15u samen in zijn armen! Hoe leuk! Oma wacht in Lepelstraat op ons en verwendt ons met lekkere broodjes. Zo fijn om elkaar weer te zien! Wanneer we daarna naar huis rijden en bijna de oprit oprijden, worden we door Paul en Pascalle verwelkomd, dat is nog eens leuk thuis komen! Om 00.00u lag iedereen weer in zijn eigen bedje, dat is dan ook echt wel weer fijn na 6 weken. Dus bij deze sluiten we de blog af; super bedankt voor het lezen en het gezelllige commentaar!